Ήταν αρχές Ιουλίου του 2015, όταν ένας Βρετανός, κατηγορούμενος σε μεγάλη υπόθεση υπεξαίρεσης χρημάτων από το Δημόσιο, έγινε ο πρώτος υπόδικος στην Ελλάδα που φόρεσε το περίφημο πλέον βραχιολάκι – ή ακριβέστερα το μέσο ηλεκτρονικής επιτήρησης του άρθρου 283Α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Στην συνέχεια το μέτρο αυτό δεν έτυχε της αποδοχής που πολλοί περίμεναν, καθώς οι κρατούμενοι το αντιμετώπισαν με μεγάλη επιφυλακτικότητα, με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να έχει χρησιμοποιηθεί από συνολικά περίπου δέκα υπόδικους – πρώην κρατούμενους, αν και ο στόχος του υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν η πιλοτική εφαρμογή του σε 250 κρατουμένους.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης από τους 9.580 κρατουμένους των ελληνικών φυλακών, οι 2.793 είναι υπόδικοι. Αρκετοί εξ αυτών θα μπορούσαν να κάνουν χρήση της ηλεκτρονικής επιτήρησης με κατ’ οίκον περιορισμό, καθώς ο βασικός στόχος ήταν το μέτρο αυτό να αντικαταστήσει στις περισσότερες περιπτώσεις την προσωρινή κράτηση και στην συνέχεια να εφαρμοστεί και σε κατάδικους ήπιας εγκληματικότητας στους οποίους έχει επιβληθεί ποινή κάθειρξης έως 10 έτη. Μέχρι στιγμής, όμως, λίγοι φαίνεται πως ενδιαφέρονται.

Ο βασικός λόγος δυσπιστίας των κρατουμένων έγκειται στο υψηλό κόστος εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου, την κάλυψη του οποίου αναλαμβάνει ο ίδιος ο κρατούμενος. Το ημερήσιο κόστος του μέτρου ανέρχεται στα 12,92€, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για τον κάθε ένα, από την στιγμή που θα αναγκάζεται να καταβάλλει κάθε μήνα, κάτι παραπάνω από 400€. Πολλοί είναι αυτοί που ζητούν, το κόστος αυτό να καλύπτεται από το Κράτος, από τη στιγμή μάλιστα που ένας κρατούμενος εντός των φυλακών στοιχίζει ημερησίως στο κράτος 28,18€, δηλαδή 15,26€ περισσότερα απ’ όσα θα στοίχιζε αν είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ηλεκτρονικής επιτήρησης,

Πέρα όμως από το υψηλό κόστος εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου, οι κρατούμενοι δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται γι’ αυτό, γιατί προτιμούν να κάνουν χρήση των διατάξεων του Νόμου 4322/2015, σχετικά με την αποσυμφόρηση των καταστημάτων κράτησης. Οι συγκεκριμένες διατάξεις, μεταξύ άλλων προβλέπουν ότι: «Κρατούμενοι οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του πα­ρόντος νόμου εκτίουν ποινή κάθειρξης που δεν υπερβαί­νει τα δέκα έτη, απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, υπό τον όρο της ανάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέ­σεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα, εφόσον έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο τα δύο πέμπτα της ποινής» και εν συνεχεία  «Κρατούμενοι οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του πα­ρόντος νόμου εκτίουν ποινή κάθειρξης άνω των δέκα ε­τών απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειο­δικών του τόπου έκτισης της ποινής, υπό τον όρο της α­νάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα αν έχουν συμπληρώσει το ένα τρίτο πραγματικής έκτισης της ποι­νής που τους επιβλήθηκε»

Η εφαρμογή όμως των συγκεκριμένων διατάξεων, οι οποίες αποδείχτηκαν και ευεργετικές για πλήθος κρατουμένων, παρατάθηκε μέχρι τον Αύγουστο του έτους 2017, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον για βραχιολάκι να παραμένει περιορισμένο.

Συμπερασματικά, η χρήση του βραχιολιού ως μέσω ηλεκτρονικής επιτήρησης, στην πραγματικότητα δεν έχει προσφέρει τίποτα μέχρι σήμερα στην προσπάθεια αποσυμφόρησης των φυλακών. Είναι λοιπόν γεγονός ότι το Υπουργείο  Δικαιοσύνης θα πρέπει να επανεξετάσει τις δυνατότητες που δίνει το εν λόγω μέτρο και να ενισχύσει τη νομική του θέση έναντι άλλων  όρων και λοιπών μέτρων δικονομικού καταναγκασμού.