Το Δικηγορικό Γραφείο Ανδρέα Σπυρόπουλου σας ενημερώνει αναφορικά με την υφ’ όρον απόλυση υπερήλικων κατάδικων ότι το υπ’ αριθμόν 234/2016 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιώς υποστηρίζει, αναφορικά με το ζήτημα της απόλυσης υπό τον όρο της ανάκλησης κατάδικων που έχουν υπερβεί το εβδομηκοστό (70) έτος της ηλικίας τους, πως εφαρμόζεται στην περίπτωσή τους η παράγραφος 6 του άρθρου 105 του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει πως όλοι ανεξαιρέτως οι κατάδικοι πρέπει να εκτίσουν το 1/3 της ποινής πρόσκαιρης κάθειρξης, προκειμένου να τους χορηγηθεί η υφ’ όρον απόλυση, υποστηρίζοντας πως στην πραγματικότητα αυτή η διάταξη λειτουργεί ευνοϊκότερα γι’ αυτούς, καθόσον θέτει υπό το προστατευτικό της καθεστώς κάποιους υπερήλικες βαρυποινίτες, οι οποίοι θα κινδύνευαν σε περίπτωσης εφαρμογής της παραγράφου 2 του άρθρου 105, να εκτίσουν επ’ αόριστον πολυάριθμες ποινές ισόβιας καθείρξεως, αδυνατώντας να επικαλεστούν το ανώτατο όριο κράτησης που ισχύει για τους λοιπούς κρατουμένους και προβλέπεται από την παράγραφο 6 του άρθρου 105 ΠΚ.

Η συγκεκριμένη όμως άποψη την οποία υιοθετεί το ως άνω Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιώς, είναι προβληματική και προσβάλλει τα δικαιώματα των υπερήλικων κατάδικων, οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο φαίνεται να εξομοιώνονται με τους λοιπούς κρατουμένους, μειώνοντας δραματικά τα οφέλη που θα μπορούσαν να αποκομίσουν οι υπερήλικοι κατάδικοι, δράστες μεμονωμένων πράξεων, από την υπαγωγή τους αποκλειστικώς στις ρυθμίσεις της παραγράφου 2 του ίδιου άρθρου. Επιπλέον, είναι προφανές πως στην περίπτωση των υπερήλικων κατάδικων, βρίσκει εφαρμογή η παράγραφος 2 του άρθρου 105 ΠΚ και όχι η παράγραφος 6 του ίδιου άρθρου, καθώς η παράγραφος 2 είναι πλήρης και ειδική διάταξη σε σχέση με την παράγραφο 6 και αφορά την απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης, υπερήλικων κατάδικων. Η εφαρμογή της παραγράφου 6 και η εξομοίωση των υπερήλικων κρατουμένων με τους λοιπούς κρατούμενους, φαίνεται πως έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την πραγματική βούληση του νομοθέτη, ο οποίος εισήγαγε την πρόβλεψη της παραγράφου 2 με σκοπό να επιφυλάξει μια ιδιαίτερη μεταχείριση, σε πρόσωπα ηλικιωμένα τα οποία έχουν ιδιαίτερες ανάγκες εξαιτίας του προχωρημένου της ηλικίας τους και για τα οποία η παραμονή υπό καθεστώς κράτησης είναι προφανώς δυσχερέστερη σε σχέση με την παραμονή ενός μέσου κρατουμένου.

Συμπερασματικά λοιπόν, προκρίνεται ως ορθότερη η εφαρμογή της παραγράφου 2 του άρθρου 105 ΠΚ στην περίπτωση απόλυσης υπό τον όρο της ανάκλησης υπερήλικων κρατουμένων, για τους οποίους λοιπόν απαιτείται να έχουν εκτίσει τα 2/5 της ποινής (με ευεργετικό υπολογισμό) που τους επιβλήθηκε προκειμένου για πρόσκαιρη κάθειρξη και όχι το 1/3 αυτής (πραγματικής έκτισης), όπως απαιτεί η παράγραφος 6 του ίδιου άρθρου, για το σύνολο των κρατουμένων. Η παράγραφος 2 προκρίνεται ως η ευμενέστερη διάταξη αλλά και ως η ειδικότερη διάταξη αναφορικά με την απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης υπερήλικων κρατουμένων, συγκεντρώνοντας μάλιστα όλα τα στοιχεία που επιθυμούσε ο νομοθέτης με την θέσπιση την συγκεκριμένης διάταξης, η οποία έχει ως σκοπό την ειδική μεταχείριση και προστασία προσώπων που βρίσκονται σε ιδιαίτερα προχωρημένη ηλικία και σε μειονεκτική θέση έναντι του μέσου κατάδικου.

Ευάγγελος Κ. Αντωνόπουλος